• تاریخ درج : ۷ شهریور ۱۴۰۱
• تعداد بازدید: 666
• نویسنده : پریسا محسنی ماسوله

 

1

داشتن کف پای صاف حداقل تا سن 5 سالگی (و گاهی تا 10 سالگی) برای بچه‌ها طبیعی است، زیرا استخوان‌ها، رباط‌ها و تاندون‌ها در قسمت زیرین پا زمان می‌برد تا قوس حمایتی تشکیل دهند. به این ترتیب، اگر فرزندتان صافی کف پا دارد، وحشت نکنید، به خصوص اگر به نظر نمی‌رسد باعث درد یا مشکلاتی در راه رفتن یا دویدن می‌شود .

2

تاندون آشیل سفت از بدو تولد (مادرزادی) فشار زیادی بر 3/4 جلوی پا وارد می‌کند و از تشکیل قوس فنری طبیعی جلوگیری می‌کند. تاندون آشیل ماهیچه ساق پا را به پاشنه پا متصل می‌کند. هنگامی که خیلی سفت باشد باعث می شود که پاشنه پا در طول هر قدم در حین راه رفتن زودتر از موعد از روی زمین بلند شود و باعث تنش و درد در زیر پا شود. در این مثال، پا در حالت ایستاده صاف می شود، اما در حالی که وزن را تحمل نمی کند، انعطاف پذیر می ماند.

3

یک پای صاف سفت و انعطاف ناپذیر بدون قوس باقی می ماند، چه تحمل وزن داشته باشد یا نه. در پزشکی این یک صافی "واقعی" در نظر گرفته می شود زیرا شکل زیر پا بدون توجه به فعالیت همیشه بدون تغییر باقی می ماند. این نوع کف پای صاف معمولاً در اثر ناهنجاری‌های استخوانی، بدشکلی یا جوش‌خوردگی ایجاد می‌شود که از تشکیل قوس در دوران کودکی جلوگیری می‌کند. به این ترتیب، این نوع کف پای صاف می تواند از بدو تولد وجود داشته باشد، یا در بزرگسالی به دلیل آسیب یا بیماری پا، مانند پوکی استخوان یا آرتریت التهابی، به دست آید.

4

نوع دیگری از کف پای صاف اغلب به عنوان اکتسابی بزرگسالان شناخته می شود، اما معمولاً به دلیل کشیدگی بیش از حد / استفاده بیش از حد / آسیب به تاندون تیبیال خلفی است که از عضله ساق پا در امتداد داخل مچ پا کشیده شده و به داخل قوس ختم می شود. تاندون مهمترین بافت نرم قوس است زیرا بیشترین پشتیبانی را دارد. شایع‌ترین علت کشش بیش از حد تاندون تیبیا خلفی، تحمل وزن بیش از حد (چاقی) برای مدت طولانی است، به‌ویژه اگر معمولاً از کفش‌های بدون حمایت استفاده می‌شود.

5

صرف نظر از نوع کف پای صافی که دارید، پوشیدن کفش‌هایی با حمایت قوس خوب حداقل مزایایی را به همراه خواهد داشت و احتمالاً علائم پا، ساق یا کمر شما را تسکین می‌دهد. سعی کنید یک کفش پیاده روی یا ورزشی راحت با ساپورت قوس قابل توجه، جعبه پنجه جادار، پیشخوان پاشنه محکم و کفی انعطاف پذیر پیدا کنید. حمایت از قوس ها به کاهش تنش در تاندون های تیبیال و آشیل کمک می کند.

6

اگر کف پای صاف انعطاف پذیری دارید و زمان زیادی را در حالت ایستاده یا راه رفتن سپری می کنید، یک جفت ارتز کفش سفارشی را در نظر بگیرید. ارتوزها درج های کفش نیمه سفت و سختی هستند که از قوس پای شما حمایت می کنند و در هنگام ایستادن، راه رفتن و دویدن، بیومکانیک بهتری را تقویت می کنند. با ایجاد بالشتک و مقداری جذب ضربه، ارتزها همچنین به کاهش احتمال بروز مشکلات در سایر مفاصل مانند مچ پا، زانو، باسن و ستون فقرات کمری کمک خواهند کرد.

7

اگر اضافه وزن دارید، کاهش وزن فواید زیادی برای سلامتی دارد، از جمله کاهش فشار از روی استخوان‌ها، رباط‌ها و تاندون‌های پا، و همچنین جریان خون بهتر در این ناحیه. کاهش وزن صافی کف پای صاف را معکوس نمی کند، اما تا حدودی بر انواع دیگر کف پای صاف تأثیر مثبت خواهد گذاشت.

8

اگر کف پای صاف شما انعطاف پذیری خاصی دارد و در درجه اول ناشی از تاندون ها  - رباط  های ضعیف یا سفت است، باید نوعی توانبخشی را در نظر بگیرید. یک فیزیوتراپیست می‌تواند کشش‌ها و تمرین‌های تقویتی خاص و متناسب با پاها، تاندون‌های آشیل و عضلات ساق پا را به شما نشان دهد که می‌تواند به بازیابی قوس و عملکرد بیشتر آن کمک کند. فیزیوتراپی معمولاً 2-3 بار در هفته به مدت 4-8 هفته مورد نیاز است تا تأثیر مثبتی بر مشکلات مزمن پا داشته باشد.

 

 

9

یک متخصص ، پای شما را معاینه می کند و سعی می کند تعیین کند که آیا کف پای صاف شما مادرزادی (ارثی و از بدو تولد) است یا اکتسابی در بزرگسالی. آنها همچنین احتمالاً با کمک اشعه ایکس به دنبال هرگونه آسیب استخوانی (شکستگی یا جابجایی) خواهند بود. بسته به شدت علائم و علت صافی کف پا، متخصص پا ممکن است مراقبت‌های تسکینی ساده (استراحت، یخ و داروهای ضدالتهاب در هنگام شعله‌ور شدن)، درمان ارتز، گچ‌گیری یا پرانتزی پا، یا نوعی جراحی را توصیه کند. .

10

اگر کف پای صاف شما مشکلات زیادی برای شما ایجاد می کند و کفش های حمایتی، ارتز، کاهش وزن یا فیزیوتراپی شدید کمک قابل توجهی به شما نمی کند، پس از پزشک خانواده خود در مورد گزینه های احتمالی جراحی سوال کنید. پزشک شما ممکن است از سی تی اسکن، ام آر آی یا سونوگرافی تشخیصی برای درک بهتر بافت های نرم پای شما استفاده کند.

-