- تاریخ درج : ۱۴ بهمن ۱۳۹۷
- تعداد بازدید: 2836
- نویسنده : پریسا محسنی
-
سندرم پای بیقرار که به آن بیماری ویلیس اکبوم هم می‌گویند، بیماری است که موجب احساس ناراحتی، به ویژه در پاها می‌شود. این احساس به صورت مورمور شدن، درد و سوزش توضیح داده شده و تمایل آشفته کننده‌ای برای حرکت دادن عضو تحت تاثیر ایجاد می‌کند .
سندرم پای بیقرار معمولا زمانی روی می‌دهد که فرد نشسته، در حال استراحت و یا خوابیده است و اغلب هم شب‌ها بوجود می‌آید. حرکاتی که توسط سندرم پای بیقرار ایجاد می‌شوند، اختلال حرکتی تناوبی اندام (PLMS) نامیده می‌شوند که باعث می‌شود این بیماری، مشکلات جدی برای خواب ایجاد کند. برخی از افراد دچار سندرم پای بیقرار اولیه هستند که هیچ علت شناخته شده‌ای ندارد. عده‌ای نیز دچار سندرم پای بیقرار ثانویه هستند که به طور خاص با مشکلات عصبی، بارداری، کمبود آهن و یا نارسایی مزمن کلیوی در ارتباط است .
پیدا کردن علل بالقوه
اولین قدم برای درمان، پیدا کردن علت بروز آن است. هر چند سندرم پای بیقرار می‌تواند به چیزهایی مربوط باشد که تحت کنترل شما نیست، مانند ژنتیک یا بارداری، اما سایر علت‌های ممکن را می‌توانید کنترل کنید. این عوامل می‌توانند عادت‌های روزمره، داروهایی که مصرف می‌کنید، بیماری خاصی که دارید و یا سایر محرک‌ها باشند .
عادت‌ها
مصرف کافئین، الکل و تنباکو می‌تواند علائم سندرم پای بیقرار را تشدید کند. بنابراین محدود کردن مصرف این مواد می‌تواند هم می‌تواند این علائم را تخفیف بدهد .
داروها
یک سری از داروهای خاص می‌توانند علائم سندرم پای بیقرار را تشدید کنند، مثلا: آنتی هیستامین‌های قدیمی‌تر مانند دیفن هیدارمین، داروهای ضد تهوع مانند متوکلوپرامید یا پروکلرپرازین، داروهای ضد روانپریشی مانندهالوپریدول یا اولانزاپین، لیتیوم، بازدارنده‌‌های بازجذب سروتونین مانند فلوکستین، سرترالین یا اس سيتالوپرام، ترامادول و لووتیروکسین .
حتما پزشک خود را در جریان تمام داروهایی که مصرف می‌کنید قرار دهید، چه تجویزی و چه داروی روی پیشخوان داروخانه‌ها. از پزشک‌تان سوال کنید آیا ممکن است این داروها علائم سندرم پای بیقرار را بدتر کنند، مخصوصا اگر داروهای ذکر شده در لیست بالا را مصرف می‌کنید .
-